دیروز با اعلام نهایی آرای منتخبان مردم در تهران زنگ پایان انتخابات در بیشتر حوزهها نواخته شد. این در حالی بود که یک روز پس از 7 اسفندماه جناحهای سیاسی سعی در پررنگ کردن آراي کسب شده از سوی نمایندگان جناح خود در انتخابات کردند به نحوی که از ابتدای هفته شاهد تیترهای ریز و درشت با عناوین پیروزی، راهیابی و البته شکست یا ناکامی جناح دیگر بودهایم.
این شادباشها به خاطر کسب حداکثر کرسیها از سوی لیست اصلاحطلبان و نزدیکان دولت در انتخابات مجلس تهران بوده که البته اصولگرایان کاملاً ناکام در تهران روی برجستهسازی کاندیداهای رأی آورده خود در شهرستانها متمرکز شدند تا به حریف نشان دهند که در آنقدرها هم که اگر در تهران دستشان خالی مانده در عوض شهرستانها هنوز اقبال با آنهاست.
در انتخابات استان همدان این مقایسه دست برتر با اصولگرایان است اگر چه رأی شهرستانیها بیشتر با مؤلفهها و شاخصههای متفاوت از انتخابات حزبی تهران روی میگیرد.
در انتخابات استان همدان، از 7 حوزه انتخابیه جبهه اصولگرا اکثریت کاندیداها را داشتند که در مجموع در 5 حوزه توانستند در مجلس کسب کرسی کنند. نهاوند، اسدآباد، تویسرکان، بهار و کبودراهنگ و یکی از کرسیهای همدان و فامنین حوزههایی بودند که اصولگرایان با پایان رأیگیری میتوانستند جشن پیروزی در آن بگیرند. از سوی دیگر جناح اصلاحطلب با داشتن 6 نامزد در 7 حوزه انتخابیه تنها در دو حوزه موفق بود. در ملایر با راهیابی مستقیم محمد کاظمی به مجلس و در رزن با رفتن نامزد اصلاحطلب (حسن لطفی) به دور دوم توانستند جای پایی از خود به جای بگذارند.
در این میان مستقلین هم با حضور قابل توجه توانستند بخشی از آرای اصولگرایان و اصلاحطلبان را نصیب خود کنند. در حوزه همدان و فامنین امیر خجسته به عنوان نامزد مستقل مجدداً به مجلس راه پیدا کرد و در تویسرکان هم مفتح که در لیست دولتیها قرار گرفته بود هم توانست با اکثریت آراء پیروز انتخابات شود.
خالص رأی جناح اصولگرا در انتخابات استان را باید در 3 حوزه نهاوند، اسدآباد و همدان و فامنین دید و بر این اساس باید سهم اصولگراها را در این سطح دانست. اما اصلاحطلبان متفرق استان نتوانستند از سبد رأی با ظرفیت خود استفاده کنند و در این انتخابات تنها در حوزه ملایر رنگ پیروزی را دیدند.
